maandag 26 juli 2010

Geef het niet op!

De laatste tijd heb ik niet geblogged en dat heeft een goede, maar verdrietige reden: mijn lieve Vita poes is spoorloos verdwenen. Zij is bijna 15 jaar en voornamelijk een binnenpoes die soms, met mooi weer, samen met haar dochter Dolly een uurtje in mijn achtertuin te vinden is, wanneer ik daar bezig ben met tuinieren. En toen, op die kwade dag (6 juli) was Vita weg.

Uiteraard ben ik gaan zoeken en heb eerst mijn hele tuin, de schuur en garage uitgekamd maar geen Vita. Daarna bij de naaste buurtjes aangebeld en gevraagd of we in hun tuin, schuur, garage etc. mochten kijken (en dat mocht gelukkig bij iedereen want allen hadden er begrip voor dat we ontzettend ongerust waren over onze Vita poes). Helaas geen Vita. We zochten 's morgens vroeg en 's avonds laat in de buurt, zelfs met een infra rood kijker maar wie we ook tegen kwamen, Vita was het niet.

Uiteraard Amivedi ingelicht, de dierenarts, de dierenambulance, asiels in de omgeving etc. etc. Maar hoe en waar ik ook zocht, bij mij in de buurt, telefonisch of op het internet: geen Vita. Het was om wanhopig van te worden. Waar kon mij oude poezenmeisje toch zijn?



Het was tijd om de zoektocht verder uit te breiden: ik hing posters op in het dorp waar ik woon; bij de supermarkt, de dierenarts, de dierenwinkel, de bloemenwinkel, de kindercreche, populaire uitlaatplaatsen voor honden en in alle straten waar ik ook folders in de bus had gedaan. Ik ging er van uit dat de meeste mensen de folder weg zouden gooien, dus mochten ze daarna mijn Vita zien, dan konden ze  het telefoonnummer vinden op een lantarenpaal bij hen in de buurt.

Het is maar een klein dorpje waar ik woon, zo'n 4800 inwoners in totaal, dus uitgaande van gemiddeld 3 personen per huishouden zijn er ongeveer 1600 woningen. Ik bracht uren door met het maken van de posters en folders en daarna met het ophangen c.q. bezorgen ervan.

De tijd verstreek maar na 1 week en zo'n 400 huis aan huis bezorgde folders later niet 1 telefoontje. Ik sprak mensen aan op straat, in winkels, cafe's en ga zo maar door, maar niemand had mijn Vita gezien. Hoe is het mogelijk? Een kat kan toch niet in de lucht oplossen? Vita moest ergens zijn, maar waar?

Hoewel de meeste vermiste huiskatten die niet vrij buiten lopen zich meestal erg dicht bij huis bevinden, vaak niet meer dan 100 a 300 meters van het adres waar ze wonen, was Vita niet in die omgeving te vinden. Dus breidde ik de zoektocht nog verder uit. Nog meer folders in brievenbussen, nog meer posters opgehangen en langzaam maar zeker werd ik wanhopig totdat ik het eerste telefoontje binnen kreeg uit een wijk waar ik net folders had bezorgd. Pffffffffft, eindelijk na 11 dagen een reactie.

 Uiteraard de zoektocht geconcentreerd op die buurt en in totaal waren er 7 mensen die haar daar hadden gezien. Maar hoe we ook zochten in die buurt geen Vita, nog niet 1 klein plukje haar van haar. Vita is een langhaar katje dus daar vind je regelmatig plukjes haar van, maar daar dus helemaal niet. Vreemd. Ik had ook een foto album van Vita meegenomen en aan die 7 mensen laten zien en de meesten waren er zeker van dat het echt Vita was die ze hadden gezien. Achteraf bleek dat niet het geval te zijn.

Het is zo ontmoedigend om op zoek te gaan naar je vermiste kat om vervolgens na elke zoektocht weer met lege handen te staan. Om je een idee te geven van hoe ik de afgelopen weken heb doorgebracht:
- 's morgens wakker worden en direct in de tuin kijken of Vita er was: teleurstelling nummer 1
- elke morgen van half 5 tot half 7 buiten zoeken want dan is het rustig en heb je de beste kans om je vermiste katje weer terug te vinden, maar helaas.... teleurstelling nummer 2 die dag
- zoeken naar Vita op het internet: Amivedi, asiels, gemeente, websites vermiste katten etc. en ook hier weer geen Vita; teleurstelling nummer 3
- elke dag folders bezorgen en posters ophangen en bijna elke dag geen reactie: teleurstelling nummer 4
- elke avond zoeken van half 11 tot half 1 want dan is het rustig maar helaas geen spoor van Vita dus dat was dan teleurstelling nummer 5 die dag.

Het is erg moeilijk om de moed erin te houden wanneer je geliefde katje zo lang spoorloos is verdwenen. Bij mijn speurtocht op het internet vond ik echter wel een aantal websites die mij veel relevante informatie verstrekten over hoe ik Vita kon vinden. Zo heb je in de USA cat profilers, (professionele katten vinders) en zelfs pet detectives. Aan deze websites en anderen zoals deze en deze heb ik erg veel gehad. Zij vertelden mij allen 3 heel belangrijke dingen:
- geef het niet op; te veel katten komen nooit meer thuis omdat hun mensen te snel stopten met zoeken
- je kat moet ergens zijn
- met de juiste zoekmethodes vind je de meeste vermiste katten (ruim 80 %) terug.
 Vergelijk dat eens met het percentage katten in het asiel dat herenigd wordt met hun baasje van slechts 12 %.
En ik heb mijn Vita ook teruggevonden: 1200 folders, 120 posters en 19 wanhopige dagen verder, konden we elkaar weer in de armen/pootjes sluiten. Een aardige meneer die zijn hond uitliet zag Vita in een moestuin tegenover een van de dorpscafe's.  Vita lag langs een slootkant te doezelen toen hij haar voor het eerst zag afgelopen vrijdag avond. Het was echter al na 1 uur en hij besloot om te wachten tot hij haar weer zag. Dat was de volgende avond. Gelukkig had hij mijn folder bewaard zodat hij kon bellen.

We waren net moe thuisgekomen van al weer een vruchteloze zoektocht naar Vita toen mijn mobieltje ging: Vita is in de moestuin tegenover het cafe. Wij er als de spreekwoordelijke speer heen.

Het was inmiddels al donker dus hadden we een zaklantaren bij ons. De meneer die had gebeld was gebleven waar hij was, samen met zijn vrouw en hond, om Vita in de gaten te houden had ook een zaklantaren bij zich. We zijn uiteindelijk meer dan een heel spannend uur bezig geweest om Vita te vangen maar helaas ..... uiteindelijk verborg Vitamientje zich in een stapel hout en konden we er niet bij.

Met lood in de schoenen naar huis zonder onze Vita maar met achterlating van een bakje eten voor haar. Het goede nieuws was dat ik had haar voor het eerst in 18 dagen weer gezien had en dat zij leefde en er redelijk goed uitzag.

Besloten werd de volgende morgen vroeg naar het gebied te gaan waar Vita het laatst was gezien. Het bakje eten bij de houtstapel was leeg maar het bakje met eten verderop in het veld met maanzaadbolletjes niet, die richting was ze dus niet uit gegaan.

Na enig zoeken vond ik haar onder een boerenschuur. Mevrouw zat tegen de achterwand geplakt want ze was erg bang. Helaas zijn veel vermiste katten zo bang dat zij zich niet eens door hun eigen mens laten benaderen en dat was bij Vita ook het geval.Wat ik ook deed of zei, ze bleef waar ze was. Wat nu? Als we haar zouden proberen te vangen zou ze weer het open veld op rennen en zie haar dan maar eens te pakken.


Zoals je ziet is de fundering van de schuur waaronder Vita zich bevond aan een kant helemaal open en zijn er 3 gaten. Die hebben we met veel kunst en vliegwerk afgesloten zodat Vita niet meer weg kon; ze zat in de val. Daarna hebben we haar benaderd en uiteindelijk binnen 5 minuten gevangen en in het transportkoffertje gedaan. En toen naar huis, doodmoe maar gelukkig.

En hier is Vita dan, na 19 lange bange dagen vol zorgen eindelijk weer thuis. Ze is ruim 1 kilo afgevallen, maar was gelukkig niet uitgedroogd omdat ze zo slim was zich bij een sloot te verstoppen. Vita heeft haar bange avontuur gelukkig goed doorstaan; niet ziek, geen teken, geen vlooien, geen akelige verwondingen etc. Ze ziet er alleen niet uit op dit moment, brood en broodmager maar gelukkig eet ze goed dus dat is hopelijk slechts een tijdelijke kwestie.

En de moraal van dit verhaal: geef het zoeken naar je vermiste huisdier niet te snel op. Mijn bijna 15 jarige Vita heeft 18 dagen zonder eten overleefd dus een jongere kat kan dat beslist ook en waarschijnlijk nog wel langer. Blijf zoeken, je bent de enige persoon op deze wereld die gemotiveerd genoeg is om je vermiste diertje uiteindelijk te vinden en veilig thuis te brengen. Geef het NIET op!

Copyright 2010 Y.E.W. Heuzen

17 opmerkingen:

Marian zei

Wat een verhaal...
Chapeau voor jullie, dat je zo lang volgehouden hebt. En petje af coor al dat vroege opstaan, folders ophangen etc. Vita mag maar wat blij zijn met zulke baasjes....
Wij zijn ook erge kattenmensen, en we zijn er ook wel eens kwijtgeraakt, we weten wat het is, dat zoeken.
Bij jullie is het gelukkig goed afgelopen, bij ons was dat toen niet zo.
Wat fijn dat Vita weer terug is, ook mede omdat ze al 15 jaar is, wat zal dat beestje afgezien hebben.

Madelief zei

Jee Yolande, wat een verhaal. Ik ben blij dat je Vita weer hebt gevonden! Je kan aan haar zien dat ze heel wat heeft meegemaakt, en dat op die leeftijd!!

Lieve groet, Madelief

fleur zei

WAT FIJN zeg; dat je haar weer gevonden hebt!
Wat een nachtmerrie! Ik kan mij alles zo goed voorstellen!
Onze mainecoon JARA, mag gewoon naar buiten hier in de polder .Ze moet ook de muizen weghouden uit het huis en tuin.Soms zie ik haar ver weg door het weiland tussen schapen en koeien lopen.
Ik gun haar zo'n heerlijk leventje, maar besef ook dat er iets kan gebeuren.
Ben snachts bang voor een vos bv.
Of dat dieven zo'n dure mainecoon stelen.
Of dat ze bij de weg met auto's komt.
Ik ben dus altijd blij als ze savonds weer binnenkomt.Het kattenluikje staat dan op; "naar binnen open, maar niet meer naar buiten toe". Zo hou ik haar snachts binnen.
Bedankt voor alle handige kat-opspoor tips; ik hoop ze echter nooit te hoeven gebruiken!
Veel geluk saampjes !
groetjes Fleur

Anoniem zei

Wat fijn dat Vita weer gevonden is! Want wat hebben jullie hard gezocht! Wij als grote poezenvrienden leefden erg met jullie mee de afgelopen weken en altijd keken we om ons heen als we door de buurt reden of liepen. En toen ik u net zag lopen met de folders riep ik dan ook- dat is het vrouwtje van Vita! en meteen naar de brievenbus gerend. Wat een heerlijk nieuws! Geniet van de teruggekeerde rust en elkaar.


Mvg, Rob en Paula (p.m.straat 23)

Anoniem zei

Wat een verhaal Yolanda!!

En gelukkig eentje met een happy end!! Ik ben heel erg blij voor je! maar goed dat je niet opgegeven hebt.

Al zal de moed je wel vaker in de schoenen gezonken zijn!!
Ik kan het me levendig voorstellen!
Gelukkig dat ze niks mankeert, dan komt alles wel weer goed, dat zal alleen wel tijd nodig hebben.

En is ze nu ook nog bang voor je? geen idee, hoe dat werkt.

Groetjes en geniet van de opluchting!!

kienkele zei

Geweldig Yolanda, dat jullie zo lang volgehouden hebben, en wat heerlijk dat Vita weer terug is. Mijn poezen komen niet buiten, omdat er hier al twee verdronken zijn (waarschijnlijk nadat ze vergiftigd waren....) maar af en toe ontsnapt er eentje, en daar kan ik dan al helemaal panisch van worden! geniet van het weerzien, groetjes, Tineke

Home and Lifestyle zei

Wat een drama Yolanda...al lezende werd ik steeds verdrietiger...maar gelukkig is het allemaal goed afgelopen! Ik kan goed begrijpen dat je hele nare dagen hebt doorstaan...maar nu trots op jullie zelf zijn omdat jullie als doorzetters Vita uiteindelijk weer hebben gevonden! En ze is inderdaad mager, maar ze heeft nu alle tijd om weer aan te sterken!

En jullie om weer eens een normale nachtrust te krijgen!!

Lieve groet, Ingrid

Marian zei

Slapeloze nachten lijkt mij, ik zou tenminste geen oog dichtdoen!
Er zal heel wat van je afgevallen zijn toen je haar weer in je armen had Yolanda, hoe kòmt zo'n beestje er toch op hè om het spoor zo bijster te raken.
Hoe ga je het nu doen, haar binnenhouden? Je moet er toch niet aan denken dat ze nu de smaak te pakken heeft en weer de kuierlatten neemt?
Dat stelletje hier heeft natuurlijk hun ren, maar owee als we visite hebben, ik hou de boel als een havik in de gaten, want al zeg je honderd keer, deuren dicht denk aan de katten, ze letten gewoon nooit op!
Gelukkig heeft het hele avontuur een happy-end zowel voor Vita als voor jou, zij is afgevallen en jij zult er een paar grijze haren bij hebben!
Vita, met een paar lekkere borstelbeurten en wat extra brokjes ben je zó weer de oude, maar nooit meer doen hoor!!

Yolanda Elizabet Heuzen zei

Hallo allemaal en bedankt voor jullie reacties. Ben nog erg moe want maar weinig geslapen de afgelopen tijd. Enne, niet alleen Vita is afgevallen. ;-)

*Marian: Vita heeft inderdaad erg afgezien, daarom was ik ook zo naar haar op zoek want hoeveel tijd kan een poes van 15 jaar zonder eten en verdere verzorging?

Gelukkig is ze nu weer thuis en krijgt ze alweer een beetje praatjes.

*Madelief: het was voor ons allen een afschuwelijke tijd, ben blij dat het achter de rug is en Vita weer veilig thuis.

*Fleur: ik heb er lang geleden voor gekozen om mijn katten binnen te houden vanwege hun veiligheid. Bij mijn vorige huis had ik een geheel afgezette tuin waar de katjes veilig konden spelen. Helaas is dat afzetten geen haalbare kaart bij mijn huidige nogal grote tuin.

Je wordt als kattenliefhebber nogal heen en weer geslingerd door aan de ene kant dat gevoel van een heerlijk vrij leventje voor je kat en aan de andere kant al die risico's. Op 100 meter bij mij vandaan is op dezelfde dag als Vita nog en ander raskatje (Brits Korthaar) verdwenen en diefstal speelde tijdens hun verdwijning ook door mijn hoofd. Het andere poesje is helaas nog steeds vermist.

Margo zei

Tjonge Yolanda wat een "droom", wat zullen jullie moeilijke dagen hebben gehad, maar reuzefijn dat jullie haar toch gevonden hebben!

Fluitenkruid zei

Hoi Yolanda, wat een afschuwelijke tijd hebben jullie achter de rug. Ik heb het ooit zelf meegemaakt met mijn inmiddels overleden kater Tommie, die was ook eens weggelopen maar wonder boven wonder zelf teruggekomen. Daarvoor duizend rondjes in de buurt gelopen, posters opgehangen, mensen aangeklampt.. vreselijk.
Hoe is het met Vita's vacht? Krijg je de klitten er een beetje uit?
Hopelijk is ze gauw weer op haar oude gewicht. Durf je haar weer buiten te laten?
liefs Jannet

the666bbq zei

ik weet hoe je je nu voelt Yolanda. Ons whisky, een zwerfkat die als kitten gewoon kwam binnenlopen en de liefste poes die ik ooit heb gehad, was op een dag ook spoorloos. Bijna een maand later kwam mijn moeder me fier als een gieter vertellen dat ze de poes onderweg had gezien en inderdaad, amper 400m van de deur zat een uitgemergelde whisky versufd te wezen. Daar moet toch iets tussen die oortjes gebeuren, want zij kende het terrein maar al te goed... ze was snel weer de oude, en ze is daarna niet meer weggeweest (zo lang we in het oude huis woonden toch niet, in het nieuwe is ze waarschijnlijk weer naar het oude getrokken, toen heb ik haar niet meer teruggevonden)

geniet maar van de adrenaline-rush ;-)

tijdtussendoor zei

Wat goed dat jullie herenigd zijn. Rust nu maar lekker uit en geniet van elkaar!

Cuttingwood Cottage zei

Hallo,
Ik weet wat het is als je kat besluit de wijde wereld in te gaan zonder achterlating van een nieuw adres. Ik heb ook vele rondjes gefietst door onze buurt en nachtenlang van van 01.00 - 03.00 uur gezocht naar onze poes van (toen 17 jaar) Het ergste is inderdaad dat je geen idee hebt of ze gewoon even op avontuur uit is of .... Enfin, na ongeveer twee weken dook ze ineens op in de tuin, ik zag hoor toen ik 's nachts in de keuken omdat ik weer niet kon slapen. Keukendeuren helemaal open en een beetje brokjes. Het heeft nog drie nachten in beslag genomen alvorens ze binnen kwam. Maar ze was er weer! Dus ik ben het helemaal met je eens! Geef nooit op!

Mama Muis zei

Zo wat heb je een moeite gedaan en fantastisch dat je haar weer gevonden hebt! Hoop niet dat ze de smaak te pakken heeft gekregen trouwens, want zo zijn ze dan ook wel weer.

Matron zei

You haven't posted in English for a while now, I hope Vita is OK, from the pictures alone it looks as if she went missing for a while? I do hope she is OK.

Anoniem zei

Wow tranen rolden er hier en een dikke smile op het eind,van mij krijg je een pluim,super,geweldig,fantastisch wat je hebt gedaan,ik zou ook niet opgeven als Diesel of Noa verdween,ik heb echt respect voor je,toch apart hoe Vita uiteindelijk verdween uit je tuin,ik wil je een fijne dag wensen,lieve groet Joke.