donderdag 10 december 2009

Bol dol

Dat ben ik nu echt wel een beetje want ik ben al weken, maanden zelfs, bezig met het bollen poten. En zoals elk najaar denk ik ook nu weer dat ik veel te veel bollen heb gekocht, waar laat ik ze allemaal?
Slechts een klein deel van de bolletjes die ik dit jaar heb aangeschaft

Natuurlijk zal ik traditie getrouw volgend voorjaar tot de conclusie komen dat ik veel te weinig bollen heb gekocht. Echt veel en veel te weinig want, onder ons gezegd, kan je eigenlijk wel te veel bollen hebben?
Zeg nou zelf, dit is toch geen bol te veel? ;-)
En wat dacht je hier van? Een subliem doch eenvoudig ontwerpje (want er is slechts een soort bolletje gebruikt) van moeder natuur. Om van te watertanden toch? Daar zou je zo wel in willen bijten of met een lepeltje opeten.
Zie je wel? Nou ja, niet echt opeten natuurlijk maar met zo'n lepel is het wel goed mini bolletjes planten. Klein kuiltje graven, bolletjes er in, liefdevol met aarde toedekken en klaar!
Met een beetje geluk kan bijvoorbeeld het krokus feestje al binnen 2 maanden losbarsten.
Wie wil er nu geen tuinfeestje met kro-kusjes? Je weet toch wel waarvan de naam een afkorting is he? Kro komt van krokante bolletjes en kusjes ...... tja, dat zijn uiteraard de blommetjes, die zonnige kusjes van moeder aarde.

Zoals gezegd ben ik al maanden lang bollen in de grond aan het duwen. Uiteraard doe ik dat niet elke dag want er gaat soms een week of langer voorbij zonder dat er een nieuw bolletje de grond in is gegaan dankzij die regelmatig niet aflatende hoosbuien. Bollen laten zwemmen heeft weinig zin, de meesten zouden gewoon wegrotten in al dat water.
Toch zijn er wel wat bolletjes die graag op water worden gezet. Hier zie je 3 hyacinthen bollen die ik onlangs voor de keizerlijke som van 79 cent per stuk, inclusief glas, bij de Action heb gekocht. Ze staan nu in een donkere kast waar ze over hopelijk niet al te lange tijd uit zullen komen zodra ze gaan uitlopen.

Vind je het trouwens ook niet verrassend dat uit zo'n knobbelige bolletje zulke wonderschone bloemen komen, zelfs als je ze op water zet? Het zijn fantastische mini wondertjes en het mooie is dat ze eigenlijk ook helemaal geen plantbaarheids datum hebben.
Afgelopen juli, het kan ook augustus zijn geweest, vond ik plots nog een zakje met Anemoon de Caen bolletjes. Ze voelden hard aan en waren niet beschimmeld dus eerst een nachtje voorweken in lauw water en hup in de grond er mee.
En zo komt het dus dat ik in november en zelfs nu in december nog Anemoontjes in bloei heb staan in de tuin.
Ik heb ook een paar van die schatjes geplukt en die staan nu knus onder de mini kerstboom. Tis me wat.
In de potager ben ik nog volop aan het bollen planten. Ik pas hier het betere gooi en smijtwerk toe nadat ik eerst diverse bolletjes zoals tulpen (allerlei kleuren) blauwe druifjes, narcisjes, allium roseum, kievitseitjes en trommelstokjes in een grote pot bijelkaar had gedaan, daar even flink met de handjes in geroerd om ze vervolgens rijkelijk over de aarde uit te strooien.
Ik hou namelijk veel van dit soort werk
en dit (beide ontwerpjes van Jacqueline van der Kloet) waarbij diverse soorten bollen fleurig bijeen staan. Tis weer eens wat anders dan die overbekende groepjes, vakken of rijen.

Ja, ik geef het volmondig toe, ik ben dol op bollen; een echte Bolle Mina dus, maarre, hoe zit dat nu met jou beste lezer?

copyright 2009 Y.E.W. Heuzen

woensdag 25 november 2009

Herfst juwelen

In mijn tuin gloeien de laatste bloemen van dit jaar met een overweldigende pracht. Juist omdat je weet dat het nu niet lang meer kan duren totdat de vorst de bloemen vermorzeld, zijn ze nu nog mooier dan voorheen in hun kwetsbare schoonheid.
Ik voel me rijk met die sprankelende robijnen in mijn tuin,
dat fonkelende goud,
het kostbare amethist,
de glanzende bloedkoralen bessen
en met Macavity, mijn roodkoperen zwerfjongen.
Genieten doe ik ook van mijn onyx zwerfjongen Jeeves, hier in goud gevat.
Mijn beukenhaag (Fagus sylvatica) is een betoverend mooi wandtapijt geworden, uitgevoerd in goud en brons en kwistig versierd met smaragden. Je zou er lyrisch van worden!
En al die pracht staat niet alleen buiten mooi te wezen, tuurlijk niet, in huis staan de juweeltjes ook braaf te fonkelen,
te schitteren en
te gloeien. In deze donkere dagen voor de kerst kunnen we wel wat kleur en fleur gebruiken in huis.
Ik ben dan ook erg blij dat ik zelfs nu nog boeketjes kan maken uit eigen tuin, verbijsterend voor eind november.
Juwelen heb ik in overvloed zoals je ziet. Hier mijn kleine pareltje Tara met haar hartje van goud.
Tara

Afgelopen zaterdag hebben Tara en ik examen gedaan en dat is heel goed verlopen.
Tara haalde de kwalificatie uitmuntend, hetgeen het hoogste is dat je voor dit examen (elementaire gehoorzaamheid 1) kan halen. Ook haar zusje Aukje haalde deze hoge score.
Aukje

De dames haalden de 1e (Aukje) en 2e (Tara) plaats, dus fokster Margo kan trots zijn.
Waar ik zelf best wel een beetje trots op ben, is dat Tara en ik het enige team waren dat de maximale score haalde voor de band tussen hond en baasje. Het zal je dan ook niet verbazen dat na het examen er twee kwispelend van het veld liepen.

Het mag duidelijk zijn, mijn juwelenkistje loopt over!

copyright 2009 Y.E.W. Heuzen

maandag 16 november 2009

De keukentuin

Ja, je leest het goed, er is een tuin in mijn keuken. Nou ja, een klein tuintje dan.
Klein maar dapper en er groeit meer in dan je denkt. Zo staan er leuke varentjes te pronken ( 1 euro per stuk bij Ikea inclusief pot)
maar ook
bolgewasjes zoals vrolijke narcissen, lachende crocussen en decadente blauwe druifjes.
En laat ik niet de knapperige ruccola vergeten en
de sappige kropjes sla. Jawel, in mijn keuken groeien kropjes sla. Waarom niet? Zo hoef je nooit ver te lopen wanneer je op een slaatje bla wilt knagen en ze zien er nog leuk uit ook die kropjes, vind je ook niet?
Al dat moois fleurt mijn keuken heerlijk op in de grauwe wintermaanden en doet mijn tuiniers hart goed.
Zo kan ik toch nog tuinieren, zij het dan binnenskeukens i.p.v. buitenshuis.
En de keuken is een fantastische plek om te indoor tuinieren, vooral als je het groene gebeuren rond je kraan situeert. Heb je enig idee hoe vaak je per dag naar de kraan loopt? Heel vaak dus en iedere keer als je dat doet word je opgekleurd door al dat fleurigs, geurigs en smakelijks wat daar staat te groeien en te bloeien.
Uiteraard zet ik ook de bloemetjes binnen; hier zie je een kleurig november boeketje uit eigen tuin van diverse soorten asters, cosmea, zinnia en geurige trosroosjes. Zo kom ik de winter zonder tuinafkickverschijnselen door. En jij?

copyright 2009 Y.E.W. Heuzen

NB
Vaste bezoekers van Tuin Tirades hebben mijn blogje een tijdje moeten ontberen omdat ik het te druk had met andere zaken om te bloggen. Treurig maar waar.

vrijdag 25 september 2009

Zeg schat, waar heb je de tuin gelaten?

Moeder aan de telefoon: Hallo, met je moeder. Hoe is het in Lanzarote en wat heb je eigenlijk met je tuin gedaan?

Dochter: wat bedoel je mam?

Moeder: Nou je achtertuin is helemaal weg.

Dochter: Wat?????????? Ik neem het eerste vliegtuig terug!


Dit overkwam de Britse familie Woodhouse kort nadat zij met hun 4 kinderen naar Lanzarote waren verhuisd. De moeder van Linzi Woodhouse belde hen daarop om te vragen wat ze met de achtertuin hadden gedaan want die was weg. En nee, ze had haar bril op dus daar lag het niet aan.

Bij thuiskomst bleek dat de hele achtertuin foetsie was ; de rotstuin, het pad, de potplanten in potten, de hangmanden en zelfs het complete schuurtje. Tja, dan sta je wel even raar te kijken, vooral als je vervolgens naar boven gaat en dan dit ziet.
Linzi Woodhouse: Kijk, dat is onze achtertuin, alleen ligt hij nu in de tuin van de buren.

Tja, dat krijg je als je gaat emigreren, je gaat zelf naar Lanzarote en de tuin emigreert gezellie naar de tuin van de buren. Moet kunnen. ;-)

De tuin van de Woodhuisjes toen die nog gewoon in hun eigenste achtertuin te vinden was.

Van je buufjes moet je het maar hebben!

De politie is inmiddels ingelicht over de tuindiefstal en onderzoekt de zaak.

Meer info over deze tuindiefstal kan je hier en hier lezen (in het Engels) en ook hier (in het Nederlands).

woensdag 16 september 2009

September in de potager

Met de eerste september dagen verschijnen ook de vele spinnen in de tuin die prachtige webben weven. Tis alleen wel eens lastig als je zonder erg met je hoofd dwars door een spinnenweb loopt. Brrrrrrr
Behalve spinnen vind je ook veel bijen, hommels en vlinders in mijn tuin omdat ik overal Verbena bonariensis en Hemelsleutel in bloei heb, planten die veel insekten aantrekken.
In de potager (siermoestuin) is het een feest van kleur en geur en ook de smaakpapillen komen volop aan bod.
Zo dragen de bosaardbeitjes nog volop vruchtjes en
al zijn ze maar klein, de smaak is fijn.
Ook de gewone doordragende aardbeien in pot en volle grond bieden nog dagelijks wat te snoepen. Jammie!
Gisteren de laatste bosbessen geplukt en gegeten, ze waren heerlijk. Ik groei ze in grote potten met zure grond omdat ik op vette zeeklei tuinier en daar doen ze het niet goed op. Dit jaar voor het eerst eigenste bosbessen gescored en het viel me beslist niet tegen.
Rijpe bramen pluk ik nu al weken lang en ze zijn heerlijk zoet maar er kleeft 1 bezwaar aan .....
Inmiddels ook de laatste sperzieboontjes geoogst, plus hete spaanse pepertjes en vele, vele tomaten. Elk jaar groei ik diverse soorten tomaten zoals pomedores, vleestomaten, kerstomaten etc. Heerlijk! Er gaat niets boven een zelf verbouwd biologisch tomaatje.
Hier een grappig en smakelijk gestreept tomaatje.
Ook de eerste appels geplukt en opgepeuzeld. Tja, je eet wat af als je een potager hebt.
Snijbiet, diverse slasoorten en ruccola oogst ik al sinds mei dit jaar en voorlopig ga ik daar nog wel even mee door.
Dit is gewoon een mandje vol heerlijks dat ik bijna dagelijks scoor in de potager deze keer gevuld met o.a. koolrabi, spaghetti pompoen, appels, tomaten, kerstomaten en hete rode pepertjes.
En er ligt nog veel meer te wachten dat opgepeuzeld moet worden, heel veel meer.
Tussen al dat geknaag door, pluk ik ook vele boeketten.
Bloemschikken vind ik leuk en doe het dan ook graag en wat er er nu heerlijker dan een stukje tuin in huis te hebben?
En verder moet er natuurlijk ook wel gewied worden want onkruidvrije tuinen bestaan niet.
Nu ben ik niet zo dol op wieden maar gelukkig heb ik een wiedhulp, mijn Maine Coontje Vita vindt het heerlijk om onkruid tussen de tegels uit te trekken.
Handig zo'n poeske!
Maar jullie hebben geen idee wat er allemaal nog boven mijn hoofd hangt in de potager aan plukwerk.
We kunnen rustig stellen dat Yolanda op dit moment veel op haar bordje heeft, heel veel. Dus mocht je mijn blog gemist hebben de laatste tijd en mijn bezoekjes aan het jouwe, dan weet je nu hoe dat komt.

copyright 2009 Y.E.W. Heuzen