donderdag 5 augustus 2010

De kattelière

Van een volière heb je vast wel eens gehoord maar onlangs hebben wij een kattelière in de achtertuin gebouwd, zodat ik nu rustig de katten in de tuin kan laten spelen zonder mij zorgen te maken.
De bijna 3 weken durende nachtmerrie van Vita's verdwijning zit nog vers in mijn geheugen en ik hoop zoiets nooooooooooooooit meer mee te maken.
Het nieuwe kattenverblijf zit aan de serre vast en de katjes vinden het helemaal geweldig. Hier zie je mijn Blauwe Russen familie: Merlijntje(achterste), zijn moeder Delia (rechts), Delia's moeder Pipje (links achter) en nichtje Willow, genieten van hun nieuwe buitenruimte.
Maine Coon Vita is ook erg blij met haar nieuwe verblijf. Het gaat goed met Vita; ze eet goed, spint veel en is alweer ruim 500 gram aangekomen. Nog steeds te mager (ze verloor ruim 1 kilo tijdens haar vermissing) maar we gaan de goede kant uit. En Vita is blij, heel blij om weer thuis te zijn, dat merk je aan alles.
Kijk eens even, hier hebben we Dolly, Vita's dochter, ook zij is nu veel en vaak in het buiten-kattenparadijs te vinden. Ik heb onlangs wel een memo ontvangen van alle leden van het Bliss kattenteam dat men ook nog gaarne een stukje overdekt zou willen, zodat men ook bij nat weer nog even een frisse neus kan halen zonder natte poezenvoetjes te krijgen.
Want, zoals Kadootje het zegt: om nu iedere keer onder die tafel te gaan zitten bij regenachtig weer, da's behoorlijk behelpen. Geacht Bliss Team, er wordt aan gewerkt! Het management team

En, omdat we toch bezig waren, hebben we ook maar een buitenverblijf voor het hondje gemaakt. Haha.
Kooikerhondje Tara met grote vriend Merlijn, die 2 zijn dikke maatjes.

Komend weekend ga ik nog een grote pot beplanten met kattenkruid, een grote pot met gras zaaien, een Valeriaan zaailing oppotten en als het even meezit een leuke fontein in de katteliere plaatsen, zodat de dames en heren heerlijk kunnen lebberen van stromend water, want dat is vele malen lekkerderder dan stilstaand water uit een doodordinaire drinkbak.

Omdat we nogal bezig zijn geweest voor de katten de laatste tijd, heb ik ook een heerlijk zacht mandje voor het hondje gekocht om Tara ook een beetje te verwennen maar ..........
da's niet helemaal gelukt, geloof ik. ;-)


-----------------------------------------------------------------------------------

Bij deze wil ik iedereen hartelijk bedanken voor de positieve en meelevende reacties op mijn vorige post over Vita's verdwijning. Zij hebben zeker geholpen bij de verwerking ervan. Dus heel veel dank!

ADDENDUM: net heel goed nieuws ontvangen; Dido het Brits Korthaar poesje dat op dezelfde dag als Vita was verdwenen, is nu ook veilig thuis na 30 dagen te zijn vermist. Ze is erg mager maar maakt het verder goed. Zo zie je maar weer hoe taai katten zijn en dat je zeker niet te snel je zoektocht moet opgeven!


Copyright 2010 Y.E.W. Heuzen